Σχολιαστής

Σχολείο Φαμίλας 1970(;). Ορεινή Ναυπακτία. Διακρίνονται: Πάνος Σταμάτης (Πανάκιας), Λόης Βασίλης, Κώστας Κούτρας (Πειρατής), Κάρπος Παπαδημητρίου, Κώστας Σινογιώργος, Κική λόη, Θανάσης Παπαϊωάννου, Αντώνης Ζάκας (Λεαντώνης), Μήτσος Σταματόπουλος (Βλαχομήτσος),Βασίλης Τασόπουλος (Βαλιάνος), Σταυρούλα Λόη, Ελένη Τσιμπάκη, Δήμητρα Μακρυγιάννη, Κική Αντωνοπούλου, Αγγέλω Λόη, Σοφία Σταματοπούλου, Γιώργος Αντωνόπουλος, Ευγενία Παπαϊωάννου,Θανάσης Τσιριμώκος, Κώστας  Αθανασόπουλος (Ψηλός), Ζωή Σινογιώργου, Κώστας Κακούσης, Γιώργος Λόης, Γιώργος Παπασταμάτης, Κατερίνα Σταμάτη, Αλέκος Λόης, Βασίλης Σινογιώργος, Δάσκαλος (;), Τούλα Σίνη, Γιάννα Σίνη, Γιαννούλα Τσιριμώκου, Θωμάς Σινογιώργος (Παπακουτσοπάνος), Πάνος Παπαϊωάννου, Ανδρέας Παπαδημητρίου και Γιάννης Μακρυγιάννης. Τα σχόλια περιττεύουν, τόσο για το κτίριο που η Ελληνική Πολιτεία χρησιμοποιούσε για σχολείο, όσο και για τις προσλαμβάνουσες παραστάσεις που θα μπορούσε ο μοναδικός δάσκαλος να μεταφέρει σε αυτά τα παιδιά με τα μέσα ...

Μοραΐτες Οπλαρχηγοί του 1821 Ακολουθεί ο κατάλογος με τα ονοματεπώνυμα των σημαντικότερων οπλαρχηγών (καπετανέων) των επαρχιών της Πελοποννήσου κατά την Επανάσταση του 1821. Χρησιμοποιείται η διοικητική διαίρεση των επαρχιών (καζάδων) κατά την περίοδο της Οθωμανοκρατίας. Συμπεριλαμβάνεται χάρτης με τα όρια και τις έδρες των καζάδων, τα ονόματα των τμημάτων τους (κόλια ή σέμτια) ή ονόματα σημαντικών χωριών ή συστάδων χωριών. Επίσης γίνεται και πληθυσμιακή εκτίμηση των επαρχιών αυτών με βάση υπάρχοντα στοιχεία, για την περίοδο πρακτικά μετά την άλωση της Τριπολιτσάς - έδρας του πασαλικίου του Μοριά. Οι οπλαρχηγοί που περιλαμβάνονται είναι οι σημαντικότεροι, με βάση τη φήμη τους (μέσα απο τα απομνημονεύματα των αγωνιστών), την στρατιωτική τους δύναμη ή το μέγεθος των χωριών τους, με βάση κυρίως τα στοιχεία του Φωτάκου. Προφανώς η πληθυσμιακή αναλογία ορεινών με πεδινά-αστικά μέρη την εποχή εκείνη ήταν αντιστρόφως ανάλογη των περιόδων ειρήνης και πολιτισμένης διοί...

Στα λαγκάδια ο Πλαπούτας, κι ο Πετιμεζάς στη ράχη, Στα βουνά ο Αντραβιδιώτης, κλέφτες γέμισαν οι βράχοι, Καίει ολούθε και τους κοκκινοφορεμένους * συνεπαίρνει η οργή Χάνονται και λιγοστεύουν σαν να τους ρουφά η γη. Δημοτικό τραγούδι  του Περικλή Δ.Καπετανόπουλου Στο χωριό Πόρτες,   το οποίο   είναι κτισμένο πάνω στο βουνό Σκόλλις ,(που ονομάζεται και Σανταμεριάνικο βουνό), οχυρώθηκαν, τον Απρίλιο του 1827,   λίγοι Ηλείοι αγωνιστές με επικεφαλής τον Καπετάν Κωνσταντή Ανδραβιδιώτη και τον αδελφό του, Καπετάν Χρήστο. Στο χωριό είχαν καταφύγει περισσότερα από χίλια γυναικόπαιδα   από τον κάμπο της Ηλείας για να αποφύγουν την αιχμαλωσία από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ Πασά, που πραγματοποιούσαν αλλεπάλληλες επιδρομές, στα πεδινά και τα ορεινά, από τα ορμητήρια τους που βρίσκονταν στα μεσσηνιακά κάστρα. Στις 6 Απριλίου 1827, μια κολώνα από 8.000 πεζούς και καβαλλαραίους από το στρατό του Ιμπραήμ Πασά, επιτέθηκε ...

                          Ο Καπετάν Γιάννης Θεοφιλόπουλος το 1884. Eδώ ο Καραβόγιαννος απεικονίζεται ως σημαιοφόρος, δίπλα στον Κωνσταντή Μικέ Κανάρη, στην αίθουσα Ελευθέριος Βενιζέλος της Βουλής των Ελλήνων τoυ Περικλή Δ. Καπετανόπουλου Πόσοι νεοέλληνες σήμερα, γνωρίζουν για τον Καραβόγιαννο, το πρώτο πυρπολητή του 1821;             Κι όμως πρόκειται για τον αγωνιστή, που έγραψε ένα από τα λαμπρότερα κεφάλαια της ιστορίας του Αγώνα της Ανεξαρτησίας, ίσως το πιο σπουδαίο σε σημασία και αγωνιστική ενδυνάμωση, στον κατά θάλασσα αγώνα. Ευτύχησε να πρωταγωνιστήσει σε δύο από τις κορυφαίες στιγμές του Αγώνα του 1821 : Την πρώτη, στην ιστορία του Πολεμικού Ναυτικού, πυρπόληση με μπουρλότο στην Ερεσό, στις 27 Μαΐου 1821, ενός τουρκικού πολεμικού πλοίου (δίκροτο ντελίνι) με κυβερνήτη τον Αρναούτ Μπαϊραχτάρη. Και ένα χρόνο αργότερα, στη Χίο, στις 6 Ιουνίου 1822, μετά τ...

82 χρόνια πριν ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ στις 25/3/1936 είχε ένα μεγάλο πολυσέλιδο αφιέρωμα στην επανάσταση του 1821, την οποία έδενε με την τότε πολιτική συγκυρία, καθώς και τους στόχους που είχαν καθοριστεί στο 6ο συνέδριο του ΚΚΕ σχετικά με την επαναστατική διαδικασία στη χώρα μας. Από τα άρθρα αυτά παρουσιάζουμε εδώ αυτό του Γιάννη Ζεύγου (Γιάννης Ταλαγάνης). Να σημειώσουμε ότι τότε υπήρξε μέλος της Κ.Ε του ΚΚΕ, υπεύθυνος της ΚΟΜΕΠ, ενώ είχε σημαντική συμβολή στη διαμόρφωση θέσεων της 6ης Ολομέλειας του 1934, σημαντικής, πρώτης απόπειρας του ΚΚΕ να “αναγνώσει” συνολικά την ελληνική κοινωνία και να καθορίσει το χαρακτήρα της επανάστασης. Σημαντική ήταν η αρθρογραφία του πάνω σε θεωρητικά – ιδεολογικά και πολιτικά ζητήματα, που δημοσιεύτηκε στην ΚΟΜΕΠ και στο “Ριζοσπάστη”. Ολόκληρο το άρθρο (διατηρούμε την ορθογραφία του) –με τίτλο «Οι λαϊκές μάζες στα 1821»- έχει ως εξής: «Η λαϊκή εθνικοαπελεθερωτική επανάσταση του 1821 στάθηκε ο πρώτος μεγάλος σταθμός στην πάλη του Ελληνι...

Η μεγάλη λαϊκή Επανάσταση του 1821 δεν ήταν τυχαίο και μεμονωμένο ιστορικό γεγονός. Πριν απ’ το 1821 σειρά ολόκληρη από επαναστάσεις έσπαζαν τις φεουδαρχικές σχέσεις κι’ άνοιγαν καινούργια περίοδο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η μεγάλη γαλλική επανάσταση του 1789 συγκλόνισε ολόκληρο τον κόσμο, ξαπόλησε τις συμπυκνωμένες επαναστατικές δυνάμεις και άνοιξε την περίοδο των εθνικών πολέμων και αστικοδημοκρατικών επαναστάσεων. Το 1821 βρίσκεται στη γραμμή αυτών των επαναστατικών κινημάτων, από αυτά πήρε τις οργανωτικές και ιδεολογικές αρχές και το ξέσπασμα της προκάλεσε το ενδιαφέρο των αντιμαχομένων κοινωνικών δυνάμεων σ’ ολόκληρη την Ευρώπη. Στα χρόνια του 1821 στις μεγάλες χώρες της Ευρώπης κυριαρχούσε η αντεπανάσταση. Οι ελέω Θεού βασιλιάδες, που ενσάρκωναν την αντίδραση, είχαν συμπήξει την «Ιερή συμμαχία». Με όργανο τον χωροφύλακα της αντίδρασης τον Τσάρο και με την υποστήριξη της συντηρητικής Αγγλίας επεδίωκαν να καταπνίξουν κάθε επαναστατικό λαϊκό κίνημα, να διαιωνίσουν τ...