Σχολιαστής

Mε την υπογραφή του Ν. Κοζάνης Γ. Κασαπίδη, Μ. Παπαδόπουλου και Π. Κουκουλόπουλου και με πλειοψηφία μόνο δύο ψήφων υπερψηφίστηκε το ξεπούλημα της ΔΕΗ Τίτλοι τέλους για τη ΔΕΗ... «Χωρίς αιδώ, τρεις εκπρόσωποι του Νομού Κοζάνης, Κασαπίδης, Παπαδόπουλος, Κουκουλόπουλος στο κοινοβούλιο συνυπέγραψαν με την ψήφο τους την καταδίκη της περιοχής, την υποτίμηση των μισθών και των συντάξεων, των εργασιακών δικαιωμάτων αλλά και την καταπάτηση των δικαίων του τόπου μας, που τόσα πολλά έχει προσφέρει στη χώρα. Τα ψέματα και οι υποσχέσεις τελείωσαν», επισημαίνει η βουλευτής Κοζάνης των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Ραχήλ Μακρή. Υπογραμμίζει ακόμη ότι ο δημόσιος κοινωφελής χαρακτήρας της ΔΕΗ αποτελεί πλέον παρελθόν. Από σήμερα με την ψήφο των κυβερνητικών Βουλευτών κ.κ. Κασαπίδη, Παπαδόπουλου και Κουκουλόπουλου ξεκινά η αρχή του ξεπουλήματος μιας επιχείρησης που αποτελεί τον βασικό μοχλό ανάπτυξης της τοπικής οικονομίας αλλά και ολόκληρης της χώρας. Η υπερψήφιση του άρθρου για τις αποκρατικοποιήσεις όλων τω...

Στις 30 Οκτώβρη συμπληρώθηκαν 24 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου Έλληνα ποιητή Τάσου Λειβαδίτη. Σαν ελάχιστο φόρο τιμής, ο Εργατικός Αγώνας δημοσιεύει ένα μικρό αφιέρωμα που επιμέληθηκε και μας έστειλε ο φίλος Μάνος Ελευθεριώτης: Ένα μικρό αφιέρωμα στην αξία του Έργου του Tα ποιητικά έργα του Λειβαδίτη διακρίνονται για το έντονο ιδεολογικό περιεχόμενο , Περιεχόμενο επαναστατικό-αγωνιστικό .Μπορεί να διακρίνει κανείς τα έργα του σε δύο περιόδους. Η Πρώτη περίοδος μέχρι το 1960 και η δεύτερη μετά. Στην πρώτη περίοδο εκφράζει μέσα από τα ποιήματα του αλλά και από την προσωπική στάση ζωής ,με τον πιο γλαφυρό τρόπο, τα δεινά που περνάει η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα (κυρίως την περίοδο της κατοχής αλλα και αργότερα.) Ταυτόχρονα προέβαλε τα υψηλά ιδανικά της κοινωνικής δικαιοσύνης, και της απελευθέρωσης .Ο ίδιος εξορίστηκε και φυλακίστηκε για τα ιδανικά του , αλλά δεν το έβαλε κάτω. Πρώτη ποιητική περίοδος: Αποτελεί ένας από τους κορυφαίος ποιητές της εποχής του. Μπορεί να τ...

Δευτέρα, 29 Οκτώβριος 2012 18:26 | Συντάχθηκε απο τον/την Εργατικός Αγώνας | | | Το τελευταίο διάστημα, εξαιτίας της πολιτικής "επικαιρότητας", ο Εργατικός Αγώνας φιλοξένησε πολλά πολιτικά, οικονομικά, ιστορικά και ιδεολογικά άρθρα και παραμέλησε σημαντικούς τομείς σαν την Υγεία και την Παιδεία. Αναπληρώνοντας σήμερα το χαμένο έδαφος, δημοσιεύουμε ένα ενδιαφέρον άρθρο γραμμένο από τον Ευτύχη Παπαδοπετράκη (*) που πρωτοδημοσιεύθηκε στο 6ο τεύχος του περιοδικού "Θέματα Παιδείας": Ζούμε σε μια εποχή ραγδαίων δομικών αλλαγών στον τομέα των μέσων παραγωγής. Ζούμε μια αναδιάρθρωση στην παραγωγική και οικονομική βάση της κοινωνίας, που αγκαλιάζει όλες τις πλευρές της καθημερινής μας ζωής. Είναι λοιπόν φανερό πως ο τόσο ευαίσθητος κοινωνικά χώρος της παιδείας δεν μπορεί να μείνει ανεπηρέαστος. Τι θα γίνει στο χώρο αυτό; Δεν θα έχουμε πλέον σχολειά και δασκάλους; Θα αρκεί ένας υπολογιστής στο σπίτι συνδεδεμένος με το διαδίκτυο και το παιδί θα μπαίνει σε μια εικονική α...

του Δημήτρη Καλτσώνη επ. καθηγητή Παντείου Πανεπιστημίου εισήγηση στο Σεμινάριο «Κράτος και δίκαιο στον 21ο αιώνα», Μάρτιος 2012 Στην κοινωνιολογία του δικαίου γίνεται λόγος για την πρόσληψη ή αποδοχή κατ’ άλλους (reception) ξένου δικαίου[1]. Με τον όρο αυτό νοείται η εισαγωγή και χρησιμοποίηση των νομοθετικών προτύπων των πιο προηγμένων, κατά κανόνα τουλάχιστον, κρατών από χώρες λιγότερο αναπτυγμένες οι οποίες επιχειρούν να εκσυγχρονιστούν. Διακρίνονται τέσσερις ειδικότερες περιπτώσεις: η αναβίωση παλαιού δικαίου, η εισαγωγή (ή, ορθότερα, αποδοχή) ξένου δικαίου, η επιβολή ξένου δικαίου και η μεταφύτευση ξένου δικαίου[2]. Από τις τέσσερις αυτές υποπεριπτώσεις οι δυο δεν είναι καθεαυτή πρόσληψη ξένου δικαίου. Η αναβίωση παλαιού δικαίου είναι μάλλον μια ιδιαίτερη περίπτωση. Τέτοιο είναι το παράδειγμα της αναβίωσης του ρωμαϊκού δικαίου και της αξιοποίησής του για τη συγκρότηση των σύγχρονων νομικών κανόνων. Εδώ στην πραγματικότητα δεν έχουμε να κάνουμε με πρόσληψη ξένου δικαίου. Το ρωμαϊκ...

Πρόσωπα τση πολιτικής, λαμόγια και γελοία, εις τσι ψεφχιές κι εις τσι κλεψές έχουνε τα πρωτεία. Λένε και παραδέχουνται πως έχουν την ευθύνη, μα φαίνεται στα μούτρα τους τσίπα δεν έχει μείνει. Την ασυλία βάνουνε, ασπίδα και κοντάρι, για τα κακά του τόπου μας δεν παίρνουνε χαμπάρι. Με Υπουργό την Αυλική, το μανεκέν Μπιρμπίλω, άραγε δε γατέχανε πολλοί θα φάνε ξύλο ; Και με την άλλη Αυλική, πράσινη κουστωδία, δυό χρόνια μπρόβες κάνανε, στην ίδια κωμωδία. Ο Καπετάνιος ατζαμής δεν τό ’χε καταλάβει, πως κάθα μέρα πλιά πολύ, βουλιάζει το καράβι. Στην ξέρα ’πάνω τό ’ριξε κι άνοιξε το κουφάρι, φουρτουνιασμένη θάλασσα στον πάτο θα το πάρει. Μέτρα σκληρά κι απάνθρωπα, προαποφασισμένα, τση Τρόϊκας, του Σαρκοζί, τση Μέρκελ, ένα κι ένα. Θα γίνει λένε «μακελειό», αν κάποιος και ταράξει, τα βρώμικά τους τα νερά και το Γιωργιό πειράξει. Θα γίνει μέγα μακελειό, αν τύχει και τολμήσει, τον Αρχηγό που φτύνουνε να τονε δυσφημίσει. Τη μάχαιρα τραβήξανε να φάνε το(ν) «Πεπόνη» και τού ’πανε, η μύγα τους αυτά δε...