Τάσος Λειβαδίτης: «Ο ποιητής της Δραπετσώνας»

Στις 30 Οκτώβρη συμπληρώθηκαν 24 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου Έλληνα ποιητή Τάσου Λειβαδίτη. Σαν ελάχιστο φόρο τιμής, ο Εργατικός Αγώνας δημοσιεύει ένα μικρό αφιέρωμα που επιμέληθηκε και μας έστειλε ο φίλος Μάνος Ελευθεριώτης: Ένα μικρό αφιέρωμα στην αξία του Έργου του Tα ποιητικά έργα του Λειβαδίτη διακρίνονται για το έντονο ιδεολογικό περιεχόμενο , Περιεχόμενο επαναστατικό-αγωνιστικό .Μπορεί να διακρίνει κανείς τα έργα του σε δύο περιόδους. Η Πρώτη περίοδος μέχρι το 1960 και η δεύτερη μετά. Στην πρώτη περίοδο εκφράζει μέσα από τα ποιήματα του αλλά και από την προσωπική στάση ζωής ,με τον πιο γλαφυρό τρόπο, τα δεινά που περνάει η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα (κυρίως την περίοδο της κατοχής αλλα και αργότερα.) Ταυτόχρονα προέβαλε τα υψηλά ιδανικά της κοινωνικής δικαιοσύνης, και της απελευθέρωσης .Ο ίδιος εξορίστηκε και φυλακίστηκε για τα ιδανικά του , αλλά δεν το έβαλε κάτω. Πρώτη ποιητική περίοδος: Αποτελεί ένας από τους κορυφαίος ποιητές της εποχής του. Μπορεί να τοποθετηθεί διπλά στον Γ. Ρίτσο . Ειδικά η ποιητική συλλογή της πρώτης περιόδου ,μέχρι την δεκαετία του 60. Ο Τάσος Λειβαδίτης ανήκει σε εκείνους τους ποιητές που στον εμφύλιο εξορίστηκε, δικάστηκε, αλλά τελικά αθωώθηκε γιατί ένα ποιητικό του έργο θεωρήθηκε επικίνδυνο. Ηταν το 1953, που δημοσιεύει το «Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου», το «λαϊκό ανάγνωσμα» της Αριστεράς, για το οποίο τού απονέμεται το πρώτο βραβείο ποίησης στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας στη Βαρσοβία. Το βιβλίο αργότερα κατασχέθηκε, με αιτία το φιλειρηνικό του περιεχόμενο. Το 1955, ο ποιητής θα δικαστεί για το συγκεκριμένο βιβλίο και η δίκη θα αποκτήσει πανελλήνιο ενδιαφέρον. Στο εδώλιο, ο ποιητής διατυπώνει το σκοπό της τέχνης, συγκινεί το ακροατήριο και τους δικαστές και αθωώνεται. Ανήκει σε εκείνους τους ποιητές, που αμφισβήτησαν και εναντιώθηκαν στην αστική ιδεολογία, υπερασπίστηκε το δίκιο της εργατικής τάξης. Συμμετέχει στην αγωνία του λαού και παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην πνευματική ζωή του τόπου. Στην συνέχεια της πορείας του παρουσιάζει μεγάλα στιχουργήματα που μελοποιήθηκαν κυρίως από τον Μ. Θεοδωράκη τον Μ. Λοΐζο και τον Μ. Πλέσσα. Τραγούδια όπως (η Δραπετσώνα- Βρέχει στην φτωχογειτονιά ). Με τα τραγούδια αυτά έγινε γνωστός στο ευρύτερο κοινό που αγνοούσε το ποιητικό του έργο. Δεύτερη ποιητική περίοδος: Αν και μελετώντας το προφίλ του τάσου Λειβαδίτη διαπιστώνουμε διάφορες αντιφάσεις λόγο των έντονων υπαρξιακών προβληματισμών για τα ιδανικά της εργατικής τάξης, στοιχεία που αποτελούν παράδειγμα του ρομαντικού και ιδιαίτερα ευαίσθητου χαρακτήρα του. Η εσωστρέφεια που φαίνεται στα ποιήματα του την δεύτερη κυρίως περίοδο , δεν αλλάζει σε τίποτα το ύψιστη καλλιτεχνική σκέψη του. Τα έργα που άφησε αποτελούν δικαίως μεγάλα αριστουργήματα της Λαϊκής μας κληρονομίας. Σε καμιά περίπτωση η δεύτερη φάση της ζωή του δεν αλλοιώνει καθόλου την αγωνιστική φωνή του. Μια καθαρή φωνή που εξέφρασε τα οράματα της εργατικής τάξης και το Ελληνικού Λαού. · Τα έργα του Μάχη στην άκρη της νύχτας». Αθήνα, Κέδρος, 1952. «Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας». Αθήνα, Κέδρος, 1952. «Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου». Αθήνα, Κέδρος,1953. «Ο άνθρωπος με το ταμπούρλο». Αθήνα, Κέδρος, 1956. «Συμφωνία αρ.Ι». Αθήνα, Κέδρος, 1957. «Οι γυναίκες με τ’ αλογίσια μάτια». Αθήνα, Κέδρος, 1958. «Καντάτα». Αθήνα, Κέδρος, 1960. «25η ραψωδία της Οδύσσειας. Αθήνα, Κέδρος, 1963. «Ποίηση (1952-1963)». Αθήνα, Κέδρος, 1965. 10. «Οι τελευταίοι». Αθήνα, Κέδρος, 1966. 11. «Νυχτερινός επισκέπτης». Αθήνα, Κέδρος, 1972. 12. «Σκοτεινή πράξη». Αθήνα, Κέδρος, 1974. 13. «Οι τρεις». Αθήνα, Κέδρος, 1975. 14. «Ο διάβολος με το κηροπήγιο». Αθήνα, Κέδρος, 1975. 15. «Βιολί για μονόχειρα». Αθήνα, Κέδρος, 1976. 16. «Ανακάλυψη». Αθήνα, Κέδρος, 1978. 17. «Ποιήματα (1958-1963)». Αθήνα, Κέδρος, 1978. 18. «Εγχειρίδιο ευθανασίας». Αθήνα, Κέδρος, 1979. 19. «Ο Τυφλός με το λύχνο». Αθήνα, Κέδρος, 1983. 20. «Βιολέτες για μια εποχή». Αθήνα, Κέδρος, 1985. 21. «Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα». Αθήνα, Κέδρος, 1987. 22. «Τα χειρόγραφα του Φθινοπώρου». Αθήνα, Κέδρος, 1990. 23. «Απάνθισμα». Αθήνα, Κέδρος, 1997. 24. Συγκεντρωτικές εκδόσεις: «Ποίηση 1» (1952-1966). Αθήνα, Κέδρος, 1985. «Ποίηση 2» (1972-1977). Αθήνα, Κέδρος, 1987. «Ποίηση 3» (1979-1987). Αθήνα, Κέδρος, 1988. Πεζογραφία: «Το εκκρεμές». Αθήνα, Κέδρος, 1966 Ας δούμε και ας ακούσουμε μερικά χαρακτηριστικά έργα του: Aν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος- (απαγγελία Κ.Καζάκος) Βρέχει στη φτωχογειτονιά (τραγούδι) Δραπετσώνα (τραγούδι) Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου Το ανατρεπτικό έργο του Τάσου Λειβαδίτη σε μουσική Όναρ και του Λ.Πλιάτσικα. Το ποίημα αυτό του Λειβαδίτη θεωρήθηκε θεωρήθηκε «κήρυγμα ανατρεπτικό» και κατασχέθηκε. Τελικά το δικαστήριο (Πενταμελές Εφετείο Αθηνών, 10 Φεβρουαρίου 1955) τον απάλλαξε λόγω αμφιβολιών. Μάνος Ελευθεριώτης Πηγή: "Εργατικός Αγώνας"